Bardzo popularny szlak, którym regularnie wędrują wszyscy turyści wszelkiej maści – w tym kompletnie nieprzygotowani pod względem ubioru i jakiegokolwiek sprzętu. Żółty szlak prowadzi od schroniska nad Morskim Okiem do Szpiglasowej Przełęczy.
Trasa liczy nieco ponad 4 kilometry i można ją spokojnie przejść w około 2 i pół godziny (powrót tą samą drogą nie powinien zająć nawet 2 h). 731 metrów przewyższeń pokonuje się wyjątkowo łatwo jak na szlak wysokogórski – wszystko dzięki pracom wykonanym w 1937 roku.
Pierwszy szlak wytyczyło Towarzystwo Tatrzańskie w 1902 r., wzdłuż znanej góralom i nielicznym turystom ścieżki. 35 lat później z inicjatywy Polskiego Związku Narciarskiego co bardziej uciążliwe dla wędrowców skały wygładzono lub całkowicie usunięto. Pozyskany materiał posłużył do ułożenia wygodnych, twardych schodów i chodników na szlaku TT. Organizacja gorąco zaprotestowała – nie tylko przeciwko używaniu dynamitu, ale też ułatwieniu dostępu do tych rejonów Tatr. Wzmożony ruch turystyczny miał zniszczyć walory przyrodnicze.
Czarne wizje się nie do końca się sprawdziły – na szlaku rzeczywiście pojawiło się więcej ludzi (w tym typowych „ceprów”), jednak cenne gatunki wciąż tu występują – w tym bardzo rzadka paproć rozrzutka alpejska. PZN pierwotnie planował budowę kolejnych łatwych szlaków (m.in. przez Szpiglasowy Wierch, Liptowskie Mury i Kasprowy Wierch), jednak władze Czechosłowacji nie zgodziły się na tak znaczną ingerencję po swojej stronie Tatr. Tym samym „Ceprostrada” nie imponuje długością, za to pokonuje się ją rzeczywiście szybko i łatwo.
